Dillenir katreleri avuçlarında, ukbanın
Uzanır boylu boyunca, diner kuraklığı şehrin;
Ahdim gider, kendimce âtiye kelepçelenen
Çocukluğum, gençliğim, resimlerim gider
Beyaz elbiseli adam, civanmert tebessümüyle uzar geceye.
Fecirle öpüşen kuramlarıyla adımlarım,
Kudret sağanaklarınca vurur tenhadan hayata.
Bitimsizlik sanrısının çınlayışında duran bir andır, gider
Yollar kadar sabırlı ve okunası masallarım.
Ben bile giderim kendimden bu akşam
Bir sen kalırsın tahliyemin seferlerinden
Yine sen, aşka sızarak çeperlerimden…

Terk-i cana durur afaktan kor kıvılcımlarıyla
Ellerime bulanır kokusu nuruzarın,
Seherler çağıldar hürriyet esvabından zahire
Noktalar arası bir mevsimi yaşatır rahmetince
Ve kadrime sıladır fısıldayışı baharın.
Siyah ve beyaz olmayan köşelerinden sevdanın
Yediveren mavilikler uzanır yazgımın eşiğine.
Tartılan zulümlerden feragatçidir,
Ayrılır tüm sebeplerim ânımla yeksan
Doğarım demlerinde sonsuzluğun
Karışır her zerre hilkatimin buğusu buyruğuna
Ve yalnızlığım kaybolur bedenimde.
Tüterim bir deli orman kuytusunda
Ceylanların umuduna filizlenir korkularım
Bir çağrıya kilitlenir ta ezelden
Kazadan, beladan, hayırdan ve şerden
Sırattan geçerim ellerine serden ırak
Dönerim, gittiğim her yerden…


21.11.2011
m.abdırgan