0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
734
Okunma
Gökyüzünün karanlığı ve yıldızlardan yağan ateş
Kalbimde tutuşan umudun haykırışı
ve kanayan bir yaradan akarcasına boşalan gözyaşlarım
Yolculuğumun arkadaşları oldu
Kasvetli ve boş sokaklarda gözlerini görür gibiyim
Yıldızlardan daha parlak ve daha uzak
Koşuyorum durmadan koşuyorum
Beynim artık dur diyor
İmkansız olduğunu bildiği halde vazgeçmezmi insan
Yüreğimin bu kadar asi olduğunu bilmezdim hiç
Sesini duyuyorum sanki oda dur diyor
Ben hala koşuyorum
Ne bedenim dayanıyor bu yorgunluğa ne ruhum
Uzanamıyor ellerim sesim hiç çıkmıyor
ve düştüğümde artık bedenim değil kalbim acıyor
5.0
100% (1)
