0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
748
Okunma
Rüzgar esiyor bak
Sesi yasaklanmış ezgiler gibi,
Saçlarımın arasından kayıp gidiyor,
Ellerinin dokunuşunu anımsatıyor,
Şimdi daha bir kuvvetli esiyor.
Yollardan kalkan kum taneleri vuruyor gözlerime,
Gözlerim yanıyor ama ilk değil ki bu
Gözler alışkın, yürek alışkın...
Sokağın yanında bir duvar,
Üzerinde parmaklıklar...
Mahkum değil miyiz zaten?
Oda yabancı değil artık.
Ufukta ise güneşi karartan bulutlar,
Bitmeyecek biliyorum,
Başlangıcı olmamış bir hayatın sonu da olmaz.
Biliyorum, bu beden değil.
Ruhum boşlukta serseri gibi
Ne kemik ne kan,
Girecek bir kapı bile yok,
Ne de bir çift kol sarılacak...
Orada bir yerde
Umut hala içimde, direniyor...
Direniyor, sonsuz boşluğa.
Bir çocuk kadar masum,
Bir mahkum kadar yorgun
Ama direniyor hala...
