6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1532
Okunma
Ben sessizliğin koynundaki balıkçı
Sen yüreğinden inciler dağıtan denizkızı
Ben gelecek yılların avcısı
Sen kitapsız bir odanın sancısı
Ben öylesine yapılmış bir resmin, son rütuşları
Sen dokunuşlarımın akabinde, yolculuklara kapılan
Ben zaman ve uzaklığın sınırını tanımayan
Sen karanlık çöktüğünde, içinden ışıklar dağıtan
Meğer, aynı denize dökülen ırmaklarmışız biz.
Ahmet Uruk