Denizler yorgunmuş
Peh!
Buna gülünür işte…
Bendeki yorgunluğu bilseler,
Dalgalar kıyıya vurdukları için kıyıdan özür dilerler
Dertlerinin seslerinde kaybolduğunu bir görseler,
Martıların sesini bertaraf ederler.

Martılar güvercinlere fark atıyorlarmış
Ah!
Nasıl bir rekabet bu?
İnsanlardaki mücadeleyi görseler,
Kardeş olmak için büyük çaba sarf ederler.
Zoraki gülümserim ben hep,
Bunu bedenimin her yanı hisseder,
Sonra bir de bakarım ki gülme eylemi beni terk etmiş
Aman ne şahane!
Hani ben bir vapurdum ya,
Sevmelere doğru kalkmadım hiç,
Yalandı sözlerimin hepsi!
Boncuk boncuk ter döküyor Van kedisi
Depremden o da nasibini almış belli…
Artık Fareyi bile dostu olarak görüyor
Düzen onlarda değiştiyse bizde neden hâlâ aynı tas aynı hamam gidiyor?
Denizin havuza selamı varmış
Peh!
İkisinin gerçekleştirdiği toplu katliamların adına,
“Boğulmak” deniyor.
Biz kendi içimizde vurgun yemiş,
Boğulmuşuz;
Nedense hep başkaları suçlanıyor.
Ben geceyi daha çok severim,
Çünkü bilirim karşılıklıdır hislerim…
Söz verdim,
Karşılıksız günahlarımı bile vermeyeceğim.
Sonra verecek neyim kalır ki insanlığımdan başka?
Hayır!
Israr etmeyin, yeminliyim.
Geçmiş üstünün örtüldüğüne çok kızdı,
İntikam kokusu alıyorum.
Rahat bırakmayacak geleceği…
Neyse ki şu anın tadını çıkarmamıza yetecek kadar keyfi yerinde
Yoksa nice zaman çatışmalarında kaybolurduk.
Bilyelerim vardı buldunuz mu?
Kaybetmeseydim hayata rüşvet olarak verir,
Çocukluğumu geri alır
Kumdan yine kaleler yapmasını pekâlâ da bilirdim.

Kumun da selamı varmış!
Haydi, yine iyisiniz…
Adımı yazardım bir tek o beni terk etmemiş
Unutmamış hiç adımı,
Gördüğü an bana “Hayat” dedi…
Saklıyordum kendimden bile kendimi,
Aman siz de bilmeyin…

Dilara AKSOY