Bugünlerim ‘den vazgeçtim
Bari yarınlarımı bıraksaydın bana
Yoruldum sen denen
Engebeli yokuşlarda
Hep ayağım kaydı
Düştüm çukurlarına

Ardında bıraktın koca boşluklar
İçimi acıtan anlamsız duygular
Gözlerim buğulu
Kalbim hüzün dolu
Sinmiş bedenime teninin kokusu

Seni derin, derin çekerim içime
Girdaplar görürüm ben her gece
Üzerime gelmeyin
Bırakın beni öylece
Sevgilim girecek düşlerime
Her zaman ki gibi
Önce gülümseyecek

Sonra beni affet
A
F
F
E
T
Diyecek
Yanağıma bir buse öpücük kondurup
Seni seviyorum deyip
Öylece gelecek yanıma
Kollarınla sımsıkı sarılacak
Kokusu yine sinecek tenime

Ben sus, pus olacağım
Gözlerim o’nda
Yitik kalacak
Sözlerim yarım kalacak
Bende seni s... derken
Sen yine oyunbozanlık yapacaksın
Devamını dinlemeden
Ağlayan gözlerinle
Düşlerimden çıkıp gideceksin
Ben baka kalacağım öylece
Asıl kıyamet o zaman kopacak
G
İ
T
M
E eee

Diye haykırışlarım
Her bir köşede yankı yapacak
Senin hayalin bile ürperecek
İçimdeki Sen’den
Ardında bıraktığın eserden
Kalbimde o zaman sancıların başlayacak
Hiç bir şey teselli edemeyecek
O vakit tükenişimin yine kanıtı olacak

Ben ilk defa tükenmiyorum
Her gece, her gün
Senin katran karası
Boşluğunda kayboluyorum
Ya seni bana geri ver
Yokluğunda boğuluyorum
Ya da içimdeki seni
Al götür düşlerimden...
Hep sen varmışsın gibi yaşıyorum...
Yoksa ben…
Sen denen yokuşlarda
Tükeniyorum...
Hep engebeli
Bir türlü çıkamıyorum...

Lokman Bekler.