Gece bana selam verdiğinde tan vakti, ben çekilirim evin en gündüz köşesine.
Kulun kalbi duymaz, gecenin karanlığı...
Öte tarafım kadın bir güzelin, mavi penceresinde..

Gözleri gece gibi değil;
Selamsız, soğuk..
Çözülmesi zor bir bilmeceyle meşgulüm aynı anda ben
Zor!
Hem bir bana değil; biliyorum.
Çaresiz bir kanı deli; bu tarafıma dönüyorum.

Kendimi mavi bir pencerenin önünde buluyorum.

Gece sıcak.. Fenalaştım.
Ben;
Ben dün evin en gündüz köşesine kaçtım.
Ay ışığı gören bir mavi pencere, onu çerçevelemiş gülüş...
Ben pencereden uzak; pencere bana bakıyor.
Ben pencereye aşık,
Pencere teniyle bir, teniyle bembeyaz ayın cazibesine!

Gözlerim gece...
Gece sıcak...
Sıcak benden uzak;
Uzaklar bir pencerenin yüreğine gömülü
Ben bir aşk sonrası, geceye gömdüm ömrümü..

Yaşayamadım...

Bu tarafından geçtim duvarın;
Öte tarafına kaçtım.

Sen kadın..
Hem güzel bir kadın bir masmavi pencerede
Ayı izliyorsun güya; gözlerinden düşüyor yüreğin...
Adım adım yürüyor, sen farketmiyorsun.

Bir ay ki; yüreğini değil, ötesini öldürmüş.
Yüreğin görüyor beni, ben erkek bir delikanlı...

Kanıma dokunma sakın! Dur...

Bir tarafında o duvarın;
Aynı kanı kırmızı..
Yaralı bir kadın kaldı!

Asena Gülsüm Güneş