kalbimle sınavın vardı
mülakat sırası senin adamlığındaydı
düştük yola
kaybolduk çokça
tam ışığı gördük ki
jandarmalar çevirdi “kimliğiniz” dedi
sen uzattın ya kimliğini
dedim ben içimden partizan bir tavırla
kimliği değil önemli olan kişiliği
neyse ki
kişiliğin hep kimliğinin önüne geçmişti
bunu onlar da anladılar
ve geçiş bir buçuk yıllık meraka serbestti

orada bir köy vardı
bizim köyümüz değildi tabiî ki de
daha önce Polonyalılar sevdalanmış
şimdi biz sevdalanacak
küçücük bir hayat satın alacaktık orada
hayat bu ya
inandık o köyün bir gün
koca bir şehir olacağına

girdik ahşap bir eve
hüzünden müteşekkil ağaçlar diktik bahçesine
ve her birine bir isim koyduk
o adla meyve versinler diye
misal bu tutku ağacı ve meyvesi tatlı mı tatlı
bu da korku ağacı
hani meyvesi hiç olmayacaktı
yanılttın
sen benden de önce doldurdun
zamanın sepetine
ham bir acıyı

jir-fhrn