18
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1353
Okunma

’’Yara kanadıkça soğur, kabuk bağlar.
O yumuşak ten artık can yakar olur.
Çirkinleşiriz, iz bırakır
her ne kadar felç inse de kavgamıza,
sevgimize, inancımıza
sevgilim,
gerekirse inan gerekirse,
anlamlı bir susuşla yine de avazın çıktığınca bağrılır,
savaşılır gibi yaşanır!’’
K.İskender
İyi ol...
Sağ ol...
Uzak ol...
Bir daha görme beni...
M.Mungan
...
Sonra mı?
sonrasını bir ben bilirim...
bir de başımda nöbet tutan yokluğun!
ki heybetli dağ doruğudur
üşütür daha kor/ gece inende...
Bir saçağı olmalıydı/ içimdeki sağnağın
bir yama bulmalıydım/ yırtılan göğsümü kapatan
arandım/arındım
sana çıktı yine her sokağım!
ben sensiz hasret mağlubu artığım!
Ben böyle aklımı ziyan ederken uğruna
ben böyle ferimi akıtırken yoluna
ben böyle zehir zıkkım
ben böyle sığınmasız/ben böyle savunmasız
daha kaç asır geçecek umarsız?
söyleme!
suskun kanatsın beni yüreğimden!
Şimdi;
ölesiye kanıyorum/ölesiye yaşıyorum
yok gidecek bir yerim...
ben ilk kez ardıma bakıyorum!...
yaktığım düşlerimi göğüne savuruyorum
değdi mi külleri yüzüne?
söylesene!!!
Şimdi...
ufkundan kovuldum/ kanatsız uçuyorum...
Şimdi...
ciğerim küflenmiş soluksuzum...
Şimdi...
düşmüşüm sözlerinden...
susuyorum!...
...
..
.
...
5.0
100% (23)