Saat dört olmuş.
Aynaya bakıp yüzümü arıyorum
Taklit ettiğim tüm insanları öldüreceğim !

Geçmişin ve geleceğin ışığı içimden geçiyor
Kalbim durduyor kimisini
Hala bazı hislerimin siper alması güzel

Görmemişim, duymamışım, bilmemişim, özlememişim…
Heyecanım kalmamış, sevgiyi tekmelemişim
Öylece tüketmişim zamanı kendimle beraber
Tik tak bile demiyor kalbim her yalnızlığında
Enkaz bile kalmamış içimde
Bir toz bile yapışmıyor artık boğazıma…

Birden saldım kendimi boş evime
İpini kestim gecenin, sarhoştum da biraz
Yatağımda bacak aralarının tadı kalmış
Birkaç resim çarptı hafızama ve güldüm

Gülmek her insana yakışırdı
Bir şeyin sonucunu bulmaksa düşünebilenlere
Benim içinse bir sonuç yok artık
Demek ki düşünemeyen ve özgürleşemeyenlerdenim

Döndüm dolaştım aynı hayata çarptım
Aynı sözlerde yuvarlandım
Aynı isimlere, aynı rüyalara aldandım
Biraz aptallık ve inanç meselesiydi sanırım

Saat beş olmuş
Başarısızlığa bir çentik işledim
Kalıcı uyku için yatağa uzandım
Bazen esen o aptalca sözlerden birine yanaştım
‘’ölüm bir sürprizdir
Beklemez, hissedilmez ama başka sürprizlere de yer vermez ‘’

Hazır otobandayken rüzgarın tadını çıkarmalı
Bir an gelecek sonsuza kadar hayatını park edeceksin zaten
Biraz yorgunluk ve uykusuzluğa suç atıp kendime güldüm
En iyisi uyumak dedim
Çok da sıkılmıştım bu gece kendimden...