Ağlamak dindirmez telaşlarınızın sızısını.
Duvarlarla konuşmak size yeni dostlar kazandırmaz.
En iyisi gülümsemek.
Kavgaların bile çekiciliği vardır.
Boğucu, yağmur öncesi baskın hava gibidir suskunluğa boğulan umutsuz bakışlar...

Gülümse tüm varlığınla, nefes almak için.
Gülümse yüreklerde yer bulabilmek için.
Ama içten... Yürü güneşi yüreğinden taşırarak.
Yalnızca kendin olarak, kendi yoluna ait kalarak…
Gülümsediğinde fark edeceksin çevrendeki soluk, yılgın yüzler tanıdık gelecek sana.
Geçmişteki soluk Sen’i göreceksin.
Kendini göreceksin, gülümsemediğinde, parçalanmış ifadelerinde.
Evden çık dışarı, aç pencereleri havalandır kalbini.
İyi gelir deniz havası ya da uzun süredir kapında bekleyen bahar havası.
Soluk al, doldur kalbini… bak dünya dönüyor.
En karanlık sana sabahı müjdeliyor.
İyi gelir umutlu bir bekleyiş müjdelenmişse yarınların ayak sesleri.
Savaşa giden yiğit erler gibi karşıla günü, korkusuzca.
Cesaretinle… Hayatın enerji kaçış noktalarını bir bir güçlendirerek umudunla.
En iyisi nedir?
Nedir onurunla ayakta kalmak? Sel, rüzgâr hedef almışken hudutlarını.
Umutla gülümsemek.