birikmiş hüzünlerimi çıkardım kumbaramdan
bir umut satın almak istedim/ yarınlara dair
kepenkleri kapattı hemen esnaflar
levhalarına yazdılar;
kapalıyız uzun yıllar…

derin bir iç çektim
nefesimi savurdum salaş güne
hem masum hem günahkar sözler yığıldı yüreğime
hepsini içinde barındıran bir şiiri
şimdi nasıl çekti canım…

şiirler üzerine düşündüm;
şiirlerin bir kütlesi vardır hep
kağıttan yüreğe düşerler
kimileri ağır kimileri hafif kalır
ama hepsi seni bir yolculuğa çıkarır…

kendi yolculuğum düştü aklıma;
ters dönmüş hayat levhalarında
bulamadım yönümü hiç bir zaman
esmer rüzgarlara kapıldım
yalnızlık çöllerinde
çöl akrepleriyle tanıştım...
eksikte kalmadım
çölde kum fırtınası çıkarmaktan
yeri geldi aşkı korudum
yeri geldi tekrar yalnızlığıma sığındım…

hiçbir vakit eski zamanları getirmedi
eski zamanlardan kalma bir közü
hiçbir rüzgar alevlendirmedi
şimdi /umutsuz/ tükenen gün gibi
sen geldin aklıma
sen sevdiğim
yüreğimde kekre bir tat bıraktın
bir kaşık suda
aşkı boğmuştun hatırlar mısın?
şimdi ben bunu hangi şiire sığdırayım?

( Dilek KARSLIOĞLU )