Ey insan!
Sen bir damla su idin
Düştün ana rahmine
Sonra şekil verdi Yaradan
Derken dört aylık oldun
Mevla’m üfledi ruhundan
Taa o zaman sayıldın
Artık, sende bir insan.

Günler ayları kovaladı durdu
Derken tam dokuz ay doldu
Senn dünyaya geldin
Bu çile yüklü dünyaya
Yaşlı gözlerle merhaba dedin.

Zavallıydın doğduğunda
Bakıyordun çaresizce
Bir o yana, bir bu yana
Muhtaç idin sankide
Bir şefkat abidesine
Çünkü ne tutuyordu elin
Nede dönüyordu dilin
Ve rahmetiyle Rabbim
Ayağının altında cennet olanı
Seni binbir zahmetle
Karnında taşıyanı
Anneçiğini yolladı

Ve başladı, binbir zahmetli
Bir hayat serüveni
Çile dolu bu yolda
Hep, annen vardı yanında
Acıktın emzirdi
Susadın içirdi
Öyle günler geldi
Yemedi yedirdi
Giymedi giydirdi
Seninle ağladı
Seninle güldü.

Baban işte güçte
Hep çalışıp didindi
Size iaşe getirdi
Annen pişirdi, sen yedin
Yıllar geçmeye
Sen, büyümeye başladın
Gün oldu süründün
Gün geldi yürüdün
Ve nihayet dillendin
Sen bunları yaparken
Annenle baban
Uçarlardı sevinçten.

Derken geldin okul çağına
Dedin sevinçle merhaba
Bu bambaşka dünyaya
Ama sen, yine muhtaçtın
Annen ile babana
Kılık kıyafet düzdüler
defter kalem aldılar
Yavrum okusun diye
Hep yanında oldular.

Bittimi ey insan! bitmedi
Muh taçtın bir öğretmene
İlk, orta ,lise
ve üniversite
Tam onbeş sene
Piştin, bir kıvama geldin
Hocaların elinde

Büyüdükçe dertlerin
çoğaldıkça çoğaldı
Muhtaçtın ey insan
Yabir işverene
Yada bir miktar sermayeye
Dderken geldi çattı
Nihayet evlenme çağı
Uygun bir eş bulundu
Düğün dernek kuruldu
Esas gerçek hayat
İşte yeni başladı
Şimdi rızık kazanan
Gözetip kollayan
Ebeveyn oluverdin
Çola çocuğa
Torun torbaya karıştın
Derken altmışa, yetmişe
Merdiven dayadın
Ellerin titremeye
Belin bükülmeye başladı
Öyle zaman geldiki
Çaresiz ve acizdin
Tıpkı doğduğun gün gibi
Şimdi yine acizsin
Muhtaçsın evladına

Son günler geldi çattı
Azrail kapın çaldı
Verdin son nefesi
Kuş kafesten uçuverdi
Günahıyla sevabıyla
Bir hayat sona erdi

Nihayetinde bu bir dünya hayatı
Burası ahıretin ekin tarlası
Evvelin bir damla suyken
Doğdun, büyüdün ve öleceksin
Bu çileli hayata elveda diyeceksin
Nasıl yaşarsan öyle öleceksin
Nasıl öldüysen öyle dirileceksin
Sakın! kırma kimsenin kalbin
Mutlaka hesap vereceksin.


Hüsnü ÖNDER
05.03.2010