Mustafa hocam hak söz dinledim
Gönülden gönüle bir yol eyledim
Haklısın bunca yanlış içinden
Doğruyu görüp almak gerekir.

Düşüp kalka geçti ömrüm bir yerde
Sonra topladım gördüm kendimi
Dedim ki ey Melik kalk yürü hele
Kur’an ile paklansın kirli gönül de.

Ahlak pazarında çok kimse gördüm
İrfanın ocağından bir köz almamış
Birikmiş onca kül ısıtmaz kendin
Etrafında bir ışık, bir nur kalmamış.

Gördüm kendimi o an aynada
Hey zalim nefsim bir dön kendine
İşte ölçü, işte Nas durur önünde
Oku anla, yaşa vahiyle sende.

Binbir türlü kapı var hangisi gerçek
Şaşırdım önce hangisi gerçek
Yanlışla karışık batıla kandım
Batılı çıkarmak kolaydır sandım.

Anladım artık gerçek ölçüyü
Vahiy duruyor önümde furkan
Haktan batılı ayırandır,
Hidayet kaynağı yüce Kur’an.

Evet Hocam bunlar düşüncem
Hak olan gerçeği söyler dururuz
Gönülden bağlanıp yüce Kitaba
Allah Allah diyerek ağlar dururuz.

(Kasım 2011 İstanbul)