. . .
soldurdular bu gülünü nerdesin - annem -
kuşlar gibi uçmak istersem kanadım sensin
karşılıksız sevgin sonsuz ummanlar kadar
çilekeş ruhumun en büyük sevdası sensin
kanayan yaralarımın tek ilacı olsan -annem-

sevgini kana kana yudumlamak ister bu ten
vefasızlar dünyamda adını her an zikrederken
sen hayat kaynağım vefalımsın -annem-
cennet gözlerin özlem pınarım olsun her an
yoluna bu canımı adadım bilesin - annem -

ağlasam yüreğin karalar bağlamasın
gülsem gül cemalinin şavkı ruhumu aydınlatsın
adını anarken kalbim ateşinle yansın da
alıp götürsün şefkat dolu o yüce sığınağına

ah annem!

sürgünlerdeyim hayat zindanlarında
başım da aymaz kara dumanlar kol geziyor
gonca gülün yavrucağın hoyrat ellerde
kaybulmuş acımasız alemlerde elemlerle

söndürsen ruhumdaki kor ateşleri sıcacık sinenle
sarıp sarmalasan üşüyen hayallerimi
yorgun bedenime bir liman olsa yüreğin yine
dayasam dizlerine başımı ağlasam hasretinle
senin sevgin yeter bu yaralı yüreğime

tut ellerimden yeniden bul beni -annem -

sahure duman
saqu

çileyi acıyı miras bırakan vefakar anneme ithafımdır