En işlek caddenin orta yerinde
Büyük bir ihtişamla duruyordu.
Her sabah ben yoldan geçerken beni selamlıyor.
Her akşam eve dönerken
Gözlerime bakıp gülüyordu.
Her sabah bana yeni kader yazıyor,
Güzel gözleriyle beni süzüyor.
Ne yorgunluk, ne bir hüzün
Gözleri beni benden alıyordu.
Trafikteki yoğunluk, benden başka
Her kesleri yoruyordu.
O ordaydı.
Işıkların tam sağında duruyordu.
Gözlerinden gülüyordu
Başka bir tarifi yok ki,
O gözleri beni benden alıyordu.
Günler geçti, aylar geçti,
Ne güneşler, ne yağmurlar,
Fırtınalar geldi geçti üzerinden.
Her biri bir çizgi koydu
O hep gülen gözlerinde
Ve bir Ekim akşamında dönüyordum eve yine
Çok farklıydı o gün her şey
Bir sis vardı tüm şehirde.
Yüreğimde biraz telaş ve endişe.
Yol ıssızdı, yolda seyrek üç beş araç
Ve evime giden yolda önümüze çıkan yamaç.
Son süratle gidiyordu taksi o gün.
Ve yamacın tam yanında
Işıkların tam sağında yoktun o gün.
İhanet mi bunun adı?
Yalan mıydı o büyülü bakışları?
O yaldızlı çerçeveydi yegane ihtişamı.
Boş kalmıştı o çerçeve.
O gün bugün ben hiç aşık olmuyorum
Duvardaki bir afişe.