Aynı yaşanmışlıklar, aynı sızı ve aynı mısralar.Demekki aşk gerçekten adamı şair ediyor.

:) çok güzeldi.

Yaşanmış bir hikayesi varsa şiirin ; "Kara yas" ifadesi yerinde değil...Çünkü "Yas" içinde pişmanlık olmaz.eserin ilk üç dizesindeki tapıyordum,kanıyordum,sanıyordum kelimeleriyle biten dizeler ; şimdi aynı fikirde olunmadığını beyan eden ifadeler duygusu taşıyor...Böyle bir yürek içinde yas tutulamaz.Yas tutmada pişmanlık olmadığı gibi,teslimiyet vardır....Eeee,insan yası kendine de tutamayacağına göre....
Eserde başlangıç,gelişme ve sonuç bölümlerinde şiirin anafikrinde bütünleşen ifadeler yok.Bence duygu olarak mükemmel bir eser,ama edebiyat açısından şiirin yontulması gereken kısımları da yok denemez...
Yorumuma kızdı iseniz,kırıldı iseniz lütfen yorumu yok sayınız.
Saygılarımla..
Erdemce.........

Ben o yangın gözlerine eskiden de tapıyordum
Ben o yalan sözlerine eskiden de kanıyordum
Ben bu belalı sevdayı hep biter sanıyordum.
Yıllar öylece geçiyor sen yine benden uzak.
Hasret öylece sürüyor gözlerin bana yasak.
Nafile bu saatten sonra nasıl olsa unutulmaz
Yüreğimdeki bu sızı nasıl olsa avutulmaz
Benimkisi ne haylazlık, ne de bir naz.
Duman etti geçti beni üzerimden
İlelebet sürer bende, bitmez artık bu kara yas.

--------------------------------------

Yaşamın sürecinde sevda için keder ve aci hep var olmuş işte
Senin bu güzel yüreğine acı veren yüreği lahnetlerim
Sana bu haksızlığı yapan utansın derim
Unutmazsın biliyorum
Unutman için unutulman lazım
Yaşam her zaman sürprizlerle dolu
Umarım seni gerçek bir mutlulukla
Yaşatan biri çıkar derim…

Harika yazılmış bir şiir kutlarım…
Sevgim sevgin olsun can şaire,sevgi ve saygılarımla…