Yıl seksen altı nisan, zehir saçtılar bize,
İçin için dediler, zararı yoktur size!

Çernobil patlaması, bulutları ağlattı,
Yağmur gibi gözyaşı yürekleri dağlattı,

O zaman ahkâm kesip hiç korkmayın dediler!
Kanser olup gençliğin bedenine girdiler!

“Devlet halkını korur” diye yazar kitaplar,
Bu söze inananlar sayenizde bitaplar!

Vericiler dört yanda belaya bela açar,
Çevresine zehirli radyasyonları saçar.

Her dört kişiden biri kanser olup ölecek!
Yiten bunca insanın” bedeli ödenecek”

Hücreler çoğalıyor, organları yutuyor,
Kemoterapi adı “illeti uyutuyor”

Karadeniz haykırdı imdada giden yoktu,
“dido dido” nun adı kalbimizde son ok tu!

“Cerrahpaşa” marş oldu, sesine ses verdik mi?
Hâlâ suskun kalarak, muratlara erdik mi?

Kan/ ser di yataklara canhıraş bedenleri
Kanımıza işleyen radyasyon nedenleri!

Felaketin izleri örtülmek isteniyor,
Doğacak bebeklerin kanına işleniyor.

Uyanın ey milletim böyle gelmiş gitmesin,
Kurduğumuz hayaller başlamadan bitmesin.

Hakkınızı arayın, sağlık sıhhat sağlayın,
Cana uzanan eli iradeyle bağlayın!

Leylâ Usta