Bir yerlere gidilse de dönülüp gelinen mekan değişmiyor, kendi evimiz!
Üstelik bu bize yabancı bir olgu da değil, halimizden şikayetçi değiliz,
Dışarı çıkmam lazım, yapılacaklar var; ziyaretler, alış veriş, sorumluluğum,
Var elbette dışarıda da, aç olmalı günlerdir, belli etmese de bana minnoşum…

Dışarıda güzel bir hava var, içimde de sıkıntılar demeyeceğim, orada umudum,
O da güzel bir hayaldir aslında, özellikle doğru hedeflereyse, benim zorum,
Kendimle… İşlerimi sıralarsam altından kalkamaz kimse onları duymanın bile,
Bana kalsınlar şimdilik, dinlenme vaktidir bu, her an erteleme ihtimali olsa bile…

Sessizce otururken bulunduğum yerde, bir bakıma kendimi dinliyorken içimde,
Ani bir sesle irkiliyorum, bakıyorum etrafa, ‘Kimdir seslenen bu sersem!’ diye,
Normal bir süreç yaşadığım aslında; sesler, konuşmalar, hepsi aynı sıradanlıkta,
Normal olmayan benim sıkıntılarım, onlar her an yenilenmekte, hep teyakkuzda…

Şimdi içime dönmeli ve orada kısa ve uzun yolculuklara çıkmalıyım, sonra sanırım,
Tekrar başa dönerim, oradakiler her neyse normal sürecinde devam eder yaşantım,
İstersem aynı yerde devam ederim, istersem çıkarım, geri dönmekte acele etmem,
Belki de sonsuza yönelirim, bazen böyledir içimdeki hayali dünyam, geri dönmem…