Bazen öyle üşüyorum ki titreeyen bedenim yere düşecekmiş gibi oluyor sessizliğe bürünüyorum hatıralar anlamsız kalıyor yasananlar karşısın da dur demek istiyorum ama çaresiz kalıyorum soluğum yetmiyor konuşmaya kelimeler düğümleniveriyor boğazım da nefessiz kalıyorum susuyorum gözlerim buğulanıyor ağlayacak gibi oluyorum ağlamıyorum dayanıyorum bu da geçer diyorum ve biliyorum ki geçmeyecek hersabah yine aynı yasla uyanacağım... Hakan Baran