Ağır bir suskunluğun kalemle savaşından bitap düşmüş kelimelerle
hüznü kucaklıyor yüreğim.
Nice kaybedişlerden savaş meydanlarında,
kan ve gözyaşı ile ayağa kalkmış,
Asiliğimle dimdik yürümüştüm oysa..
Yitirilmişliğin en koyu zamanlarında yalnızlıkla kol kola,
Resmi geçitte el sallıyor şimdi her bir duygu..

Selası veriliyor,
18 yılın yokluğuna mendil bağlayıp darağacında sallandırdığım sevgi kırıntılarının.
Gişe rekoru kıran bir film oluyor her senesinde bir es’le.....
Acıyor içimde bir yerler,üşüyorum...
İsyanımı sessiz bir çığlıkla ruhuna hediye ediyorum...
Hesap soruyorum,
geç kalınmışlığın sanki kıyamet kopmuş ağırlığı çöküyor üstüme...
Kırılıyor asiliğim çocukluğumun en şahanesine..

beyazla siyahın kardeşliğinde bir an’a sığınıyorum,
Kırık dökük sandalyede nefessiz nöbetinde yine ben!
Kapattığın kapıların yükünü nasıl kaldıracak yüreğin...?
Ölüm kıracak mı inadını?

Berna Karaoğlu