Adam , Zahir demiş adına...
Bizimki de Zahir olsun mu , ne dersin ?
Oldu bile...!
Bundan gayrı , Zahir ‘ imsin benim de...

Gerçeğin , bedenin benden çok uzak da olsa ,
Zahir ‘ in hep yanımda...
Hatta şu an bile ,
Oturuyor karşımda...

Kaldırıp başını bakıyor pencereden ,
Haliç ‘ e , Süleymaniye ‘ nin avlusuna...

Ama konuşmuyor benimle...
Ya da konuşamıyor , bilemem…
Bakıyor , bakışıyoruz sadece...
Olsun , dert etmiyorum…

Beni anladığını biliyorum çünkü...
Bak bir üstteki cümlelerimi okudu şimdi...
Sallıyor başını ; onaylıyor sözlerimi...
Anlıyorum diyor , Seni...

------------------------&-------------------------

Biliyor musun sevdiğim ?
Onun gözleri hep parlıyor ,
Hep ışıl ışıl...Ve de korkusuz...
Korkunun ‘k’ si yok içlerinde...

Çok cesurlar evet ama ,
Aynı zaman da güleç , sevecen de...
Ve yalan söylemeyecek gibiler asla.
Hani bazen demiyor da değilim ,
"Gerçeğinden daha mı iyi ne ? " ..diye...

Ama bilemem ,
Sadece teselli içindir belki de...
Neyse ne !
Gerek yok şimdi , sıkıcı sözlere…!

Var mı ötesi ,
O benimle mutlu ,
Ben de onunla...
Mutluyuz işte !


01.11.2011


Paulo Coelho ’ nun "Zahir" adlı romanı üzerine yazılmıştır...Paulo Coelho , "Zahir" de sevdiği tarafından terkedilen bir adamın , sevdiği kadının hayali ile yaşamasını konu almış bir hayat hikayesine değiniyor...”Zahir” , kelime anlamı olarak görünmeyen , sanal , gibi anlamlar taşıyor...Sevdiğinin hayalinin adına da , "Zahir" demesi , bu yüzden olsa gerek...