Sensiz bir karanlıktan yazıyorum bu satırları...
Korkuyorum...Yanıma gel çocuk...
Tut yine üşümüş ellerimden...Şarkını söyle...
Özledim seni çocuk...Hem de çok özledim...

Acılarımın katranlaştığı gecelerde mahkumum şimdi...
Esiriyim artık , sen varken güldüğüm gecelerin...
Ruhuna dualar okunası , bir ölüyüm şimdi...
Gelmelisin çocuk...Yaşatmalısın beni...
Sönmüş bir volkan misali gönlüme ateşi sen vermelisin...

Masum gülüşünü özledim çocuk...
Korkma benden...Sanma ki isyanım sana...
Bütün kinim , nefretim , hırsım...Yokluğuna hepsi...
Her şey sen yoksun diye...

Özledim çocuk...Her şeyini , senli herşeyi özledim...
Karanlık sokaklarda elele yürümeyi…
İnandığımız o sonsuzluğu yaşamayı senle..
Dolaşmayı ıssız sokaklarında İstanbul’un...

Ağlaşmayı , kenar mahalle evlerinde...
Muhabbeti , soğuk duvar diplerinde...
Bakışmayı , beni içine çeken gözlerinle...
Gülmeyi durduk yerde çocuk...!
Olur olmadık gülüşmeyi senle...

Yoksun çocuk...Sen yoksun artık...Sen yoksun ve ben ,
Kaldırım taşlarında bulduğum gölgene sarıldım dün gece…
Ağlatmak değildi seni , niyetim…Yemin ederim…
Ağlayacağını bilseydim hiç söyler miydim ;
" Seni Seviyorum " diye...
Ağlayacağını bilseydim ,
Akıtır mıydım gözlerinden yaş senin..?

Ben sadece içimdeki seni gör istedim...
Ruhumun tek eşisin , fark et istedim...
Yokluğunun bendeki yıkımını gör istedim…
Sevdiceğim , sensiz beni gör istedim…!
Sensiz bir hiçim..! Bil istedim…

Niye ağladın be gül yüzlüm , kötü mü ettim ?
Niye aktı gözünden yaş sevdiğim ?
Seni kendimden çok sevmekle ,
Hata mı ettim...Söyle , hata mı ettim ?

09.02.2012