Daha on yedi benim yaşım,
Ağrıyor her gün dertli başım,
Büyük bir derdim yok ama,
Hüzünlerdi benim yoldaşım…

Gecemle gündüzüm karıştı,
Aklımla yüreğim yarıştı,
Üstelik on yedi yaşımda,
Ortalık daha da kızıştı…

Ne sevdalar yaşadım, bu yaşımda,
Çok yara açıldı, kara kaşımda,
Yaşadığım, canıma yetti amma,
Sonuna dek devam, aklım başımda…

Gün oldu bir kuluna yandım,
Yazık, beni seviyor sandım,
Allah’ım kurtar beni n’olur,
On yedimde bir söze kandım…

Kömürden kara gözlerim,
Kaya gibi sert sözlerim,
Ben şu vatanın içinde,
Kendi vatanımı özlerim…

Makam mevki ayırmam,
Dostlarımı kayırmam,
Kim ne olursa olsun,
Kendi işim buyurmam…

Söz konusu vatan ise,
Toprak ise bayrak ise,
En babası bile gelse,
Yıksın gücü yeter ise…

Yolsuz yola sapmadım,
Soysuz dine tapmadım,
Allah’ım bin şükürler,
Sert kayaya çarpmadım…

Gururum her şeyim benim,
Oldukça esmerdir tenim,
En kederli günde bile,
Gayet açık, net ve şenim…

Kendimi ispat çabam yok,
Düşmanımı sorarsan çok,
On yedi yaşındayım ben,
Artık boş lafa karnım tok…

Bir ihtilâlin ortasındayım,
Dostla düşmanın arasındayım,
Kim ne bilirse öylece görsün,
Ben hâlâ okul sırasındayım…

Ve yaşım on yedi okul bitmedi,
Sınav sistemi hoşuma gitmedi,
On yedimde çok sınavlar atlattım,
Şükürler olsun ki aklım yitmedi…

Çatışmaların hep dışındayım,
Gençliğimin daha başındayım,
Kim bilir yüreğimdeki taşı,
Ben şimdi on yedi yaşındayım…

Hainler vatanımı karalarken,
Yüreğimizi her gün yaralarken,
Nasıl mutlu olabilirim ki ben,
Hınzırlar ülkemizi paralarken…

On yedimde oldum vatan aşığı,
Düşünür oldum şu kara toprağı,
Bu kadar seviyorken vatanımı,
Yere indirtmem ay yıldız bayrağı…

Anam sardı her zaman yaralarımı,
Babam duydu yürekten naralarımı,
Onlar da bilmezdi benim içimi,
İçimde kopan fırtınalarımı…

Düşündüm taşındım bir şiir yazdım,
Gereken yerlerden ilham da aldım,
Daha on yedi yaşındayım ama,
Kalemi elimde silahım sandım…

Ramazan Gökce