İnsanın, insana yenildiği bir coğrafyadayız
Yokluğu kapımıza kadar dayanmış yüreğim
Alıp bir resmi basacak olsak yaramıza
Tuzludur gülüşü salt ve galip



Hani ilk yaprak düşer ya dalından
Bütün yapraklar şakırdamaya küs
Ayrılık diyorlar adına bir incir tanesi
Bölündüğü yerde, binlerce yerde



Çoğuldur bu uzun akşamları insanın
Kentler seçmesidir kendine,
Kıyı kenar istemidir yüreğim
Tutup bir yıldızı koysak şuraya



Bir ilk üşümesi vardır sesimizin
Şarkılar hüzne nazır
İlk inkârı diyelim sevdamızın
Ağlamıyoruz ki, ağlamıyoruz ki..





İnsanın, insanı beklediği pencere önündeyiz
Yağmur içimize yağar gibi yağmış yüreğim
Öpüp bir resmi uyusak yeniden
Rüyalar, muhteşem



Sarp mavisidir bir çift gözün ölüm
Düşerek saçlarından cennet kayalıklarda;
Elbet yitirir anlamını
Koparılıp ekilen çiçek



Çiçeklerden karanfil, eşkenarlı yonca
Güllerse çoktandır kan örtüsüdür makberin,
Bir tutam saç yüreğim
Bir tutam saç topraktan göveren
Can mıdır nice ?



Sabahları anı defteridir ömrümüzün
Titrek bir türkçeyle biten satırları noktalamaktır;
Ekmeği bölmek, domates peynir kesmek
Çayı iki ayrı bardaktan içmek..

Devin Karaca