içimde ergenleşiyor kasım
ve güneşin ağarmış şavkı vuruyor yüzümün toprağına

aynı buluta dokunup
ayrı şehirlere yağacak kadar uzaktık
aynı sıcağın yatağında
ayrı yatacak kadar da yabancı

olduğu gibi kaçırıyorum aklımı zamandan

kapatmış gözlerini
günün ortanca saatlerini yoklar kırık bir ibre
ihtimâllerin ipinde belirir intiharın günah defteri
keşke ölüm g/örmese
eşiğine kadar geleni
keşke !

ateş döken dudağımdan
soğuk nefesler azâd ediyorum sûretine doğru
az ötemde atan kalbine
bin yıllık mesafeler kazıyorum
açılan bu boşluğu dolduramaz kimse

bakışlarım konuşana deksustum ,
okumuyorum ,
okunmuyorum . . .

ebedî uykunun zehri
yavaş yavaş akar göğsümün orta yerine
derin yaralar bırakır her yutkunma
izi büyür tenimde

sen ;
gözlerimin duvağı başında duran genç adam
son kez öper misin alnımdan
sonra da kapat sonsuzluğu , açtığın o kapıdan

bak ,
içimdeki senliği öldürüp kâtilin oldum az önce
şimdi de soluğumu tükürüyorum nihâyete

kendime geldim be !


01/11/2011
16;16
eMİNE