hep aynı güneşin çocuklarıyız
aynı hava / aynı ateş / aynı su
dudaklarında kırmızının en/koyusu / bir kan / bir kan / bu ne ölüm uykusu ?
kulaklarda akıl almaz çığlıkları duyulur
zaman içinde zaman / kaybolur
insan duygularıyla var
duygusuz-sa yok olur !


buğdayın başağında ekmeği ilk gördüğümde
önünde eğildiğim tek sultan!
güneşimi çaldılar!


ateşim çok / susuz ölüyorum havasızlıktan
mil çek gözlerime benim !
hayat bu mu / yoksa ben yalnış mı görüyorum?
düşünüyorsam varım / kendimi avutamıyorum
her mevsim ağlıyorum
annesiz / ana okullarında !


timsahların gözleri aç
çöller kurak
mutluluk uzak / nekadar çok tuzak görüyorum !
lodoslar bastırır denizleri içine
poyraz soğuk
güneşi görmeden kar tanesi ğibi / güneşsiz eriyorum
ya kıyam etmeli artık insan / ya da sonu kıyamet biliyorum
günden güne en/ine genişliyor insan / affet diyorum !
dumansız alevlere düşmüş burada gönlüm
bu gün sabahı gördüm ama / yarın kısmet / bilmiyorum


madenin manasızca sardığı şu an
üzerine gelse dağ gibi umman
yerle bir olsanda hep zaman zaman
biziz içimizde bir bir kaybolan
senden af diliyorum KURAN-I AZİMÜŞŞAN !