sen hiç okyanusta sürüklenen hüzün yelkenlime reis olmadın.

senden ben gibi olmanı
her an beni düşünmeni arzulama aptalığını yaşarken
dümeni mutluluğa kırmanı bekleme gafletine kapıldım
dönüşü olmayan bir yolculuğa rezerve yapıyorum
dilinden anlamadığım bir müzik çalar
cahit sıtkı nasıl otuz beş yaşa yolun yarısı dersin
ben yolun sonundayım
yaşatmaz beni yaşama tutunma sebebim
ve tanrıdan torpilli kullardan nefret etmekteyim
ölesiye

ey rotamı şaşırtan,
mutluluk hududunda yüreğimde patlayan serseri mayın,
ey aklımı gasp eden aşk
seni okyanus dibine gömeceğim
benle alabora olup batacaksın
ben balıklara yem olacagım
sen se cakallara
ızdırap çekmez cakallar aşkı yaşarken
aşk yüreğini degil midesini doldurmak içindir

sen yüreğimi dolduramadın ya
artık yolculuk zamanıdır açılsın yelkenler
yaksa da edebi ateşler
yola çıkma zamanıdır

üzülme bir yelkenli batsada bir kaç balık fark eder
ürkek bakışlar içinde,

çakallar aşkını yem etsede yüreğine
sen reis olmadığın yelkenlimde
yüreğimde
en degerli hazine olarak
kalacaksın ezelden ebede
yaşama tutunma sebebim ,sevdiğim üzülme,
ben giderken cehenneme
seni bırakacagım cennette
sana elveda demiyorum
bir çakala yem olma diyorum