BİN DOKUZ YÜZ YİRMİ ÜÇ, YİRMİ DOKUZ EKİM’Dİ

Yorgundu, çaresizdi, tükenmişti her ferdi
Herkes hasta, ölüyor derken küllerinden yeşerdi
Elele kenetlenip, kutsal bir savaş verdi
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

Karanlık gök yüzünde bir ay yıldız belirdi
Halkım ona inandı, her sözünü dinledi
Mustafa’sın Kemal’sin Atatürk’ümsün dedi
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

Türk ezelde hür yaşadı, yine hür ölmeliydi
Özgürlük, bağımsızlık Türk’ün karakteriydi
Türk’ü zincire vurmak düşmanın haddimiydi
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

Samsun’da yaktığımız, sönmeyen bir ateşti
Amasya’da,Sivas’ta, Erzurum’da gürleşti
Türk halkı kenetlendi, Atatürk’le birleşti
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

Seyit Onbaşı’sı , Halide Edip’i, Kara Fatma’sı
Nene Hatun’u, Sütçü İmam’ı ve daha nicesi
Cumhuriyet için canını verdi, oldu tuğlası
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

İşte Cumhuriyet’le bu günlere böyle ulaştık
Seksensekiz yıldır hep, başımıza taç yaptık
Sonsuza dek de var olacak, Temeli sağlam çaktık
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’di

TÜRKER BEREN