EVLİYA SON NEFESİNDEN KORKARİMİŞ


Makam mevki mertebe, tuzak bunlar kul nefsine
Al bunlar senin olsun, hizmet şeref Efendi’me
İlla edep illa edep, meyil verme gayrisine
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Edep erkan bilmeyen haddin artık bile gerek
Erken öten boz horozu eşelerken bula gerek
Bi edebin çektiği, dil belası bile gerek
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Kapi nene gerek vardırmıyorsa şehrine
Birak KIYL ile KAYL’i sıkı tutunEfendine
Her gelen ondan gelir kulak asma gerisine
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Sohbet erdiricidir, tek başina da erdirir
Nice feyiz ve himmet sohbetlerde nakşedilir
Nasibi yoksa kulun, Kuran bile masal gelir
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Evliya hep son nefesin korkusundan ağlarmış
İdrakı tam değilse, Oldum derken de hortlarmış
Oldum diye kibretme, meyve olgunken koparmış
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Tefekkür et bakalim, muradın neydi ne oldu
Kandilinde yanan mumun yatsıya varmadan söndü
Biz bir idik biriz yine bak birden ayrılan noldu
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

Türker der dem bu demmiş, devran daim dönerimiş
Suyu bulandırmadan hizmet etmek hünerimiş
lain iblis çorak gönle, kuzgun gibi tünermiş
Sıfatları küstürüp te gölge etme Güneşime

TÜRKER BERKER