sen olmayınca;
dipsiz kuyulardayım
zifiri karanlık dünyam
bir kabus yaşadıklarım karabasan misali
uyanmak istiyorum
uyanamıyorum....


çöktükçe çöküyor üzerime
uzaklaşıyorsun benden
tutmaya çalıştıkça
bir kalıp sabun gibi kayıyorsun ellerimden
korkuyorum
üşüyor bedenim
kanım çekiliyor damarlarımdan
kemiklerim un ufak oluyor
etlerim lime lime çürüyor...


ya yüreğim;
yüreğimde binlerce el var
avuç avuç koparıp bir kenera atıyorlar
her koparılan parçada sen varsın
dahada çok acıyor canım
ölüm acısı hissettiklerim...


bir el beni sarsıyor
aşkım diye fısıldıyor kulağıma
sarılıyor sımsıkı burdayım canım diyor
kokunu hissediyorum
dudaklarının tadını alıyorum yanaklarımda
gözlerin gözlerimle buluşunca
sağnak bir yağmur şeklinde boşalıyor gözyaşlarım
bende sarılıyorum sokuluyorum koynuna...


seni kaybetmemişim sadece bir rüyaymış meğer
bu sefer mutluluktan ağlıyorum
gel diyorum
gel sevdiğim
gel benim yüreği güzel adamım
tut ellerimi sakın bırakma
ben seni ölümüne seviyorum...


yurek_sesi___________CEMRE