gökten üç elma düştü

eskiden çok eskiden
insan adında birileri vardı
onlar yıldız toplardı
gökten


kumdan kaleler gibi yıkılıyor şimdi
savruluyor ruzgardan
sağlıcakla kalın dostum / bir zamanlar
insan geçmiş buralardan

arta kalan
göz gözü görmez tozdan dumandan
başka başka yalandan


deprem suçsuzdu yer hareket ediyordu
aslında insan insana vurdu
nasıl olsa kısa sürede unutuyordu
biraz kaba olsada / insan çok kudurdu
artık gökten elma düşmüyordu


uzun altın saçlarını taradığım bir kızın
gönlünü okşadığım bir yalnızın
imkanlar içinde imkansızın
sızım sızım yüreği sızlıyordu
gözlerim kalbime yaş süzüyordu


ya hu durup dinlenmez mi bu vahşet
bu katliyam bu dehşet ?


sabır nasıl dokurum tezgahımda çözgüsüz
ay ortasından ayrılmadı mı sanıyorsun duygusuz ?

gökten tek bir elma bile düşmüyor artık
sığınak bırakılmadı hiç bir limanda
asında herkes mutsuz / herkez umutsuz


sen bedenimi ateşten pişmiş mi sanıyorsun ?
ruhumu daraltıyorun
oysa yıllardır dünyada değişen yok
kendine gel yeter artık
insan / anlamsız değişiyorsun
gökten hiç elma düşmüyor artık
bunu sende görüyorsun.