Bir gün uyanacaksın evlat…
Bu gençlik uykusundan…
Pörsümüş zaman dilimleri ayaklarından akacak
Rüzgarların seslendiği saçların olmayacak belki de
Soluk bakan bir çift gözü taşıyan; öne eğilmiş başında…
Belki de;
Belki de kulakların duymaz olacak artık
Tevellüdünün fi tarihini yazdığı nüfus kağıdına ağlayarak bakarken
Titreyen ellerin bir yumuşak teni bekleyecek umutsuzca
Toprak çağıracak senide sık sık;
Ya da öylece baka kalacaksın toprağa yapayalnızca…
Ağlamaya bile mecalin olmayacak kimbilir?
Sevdayı sıcak tut evlat…
Sevgiyi ağlatma hoyratça gözbebeklerinde…
Saçlarını oksa bir gülü okşar gibi sevdanın
Ellerin hep gül koksun; gözpınarlarındaki damlalarla birlikte
Belki saçların dökülmüş olacak bir zaman sonra
Belki soğuyacak bedenini saran tenin
Belki de kulakların duymaz olacak
İnan;
İnan ki gençliğinde yeşerttiğin sevgi nağmeleri
Duymayan kulaklarında nağme;
Soğuyan bedeninde bir damla güneş
Kelleşmiş kafanda tane tane saç olacak…
Yalnız kalmayacaksın…
Yeşerttiğin sevgi ağacı altında sonsuzluğu yaşayacaksın…

Metin Kaya İLHAN
TRABZON