Bir hastalıktı mutsuz olmak
Günden güne kaplayan bedenini,
Ve soluksuz kalana dek bırakmayan sarıldığı boğazı

Bir hastalıktı mutsuz olmak
Etrafındaki herkese sinsice bulaştırdığın
Ve düpedüz yalnız kalana kadar öldüren sevdiğin ve değer verdiğin ne varsa

Bir hastalıktı mutsuz olmak
Tıbbın herhangi bir çare bulmakta başarılı olamadığı
“Ve yalnız kendin kurtarabilirsin kendini bu illetten” deyip çıktığı işin içinden

Bir hastalıktı mutsuz olmak
Her geçen saniye daha da gömülen hücrelerine
Ve deveran eden damarlarındaki kanla beraber, arşınlayana dek tüm vücudunu

Bir hastalıktı mutsuz olmak
Uykularından başlayıp alaşağı etmeye
Ve hayatında güzel olan ne varsa çökertinceye kadar onu yenmene izin vermeyecek

Bir hastalıktı mutsuz olmak
Eli boğazında
Nefesi ensende
Gölgen gibi hep peşinde
Nereye gitsen, ne yapsan o da seninle gelecek
Atamayacaksın
Satamayacaksın
Yok sayamayacaksın
Ta ki ölümün sana artık hiç de korkutucu gelmeyen soğuk eli okşayıncaya kadar alnını
Evet,işte tam o güne kadar bu lanetten kurtulamayacaksın…