7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
982
Okunma
Kanlı bir kaos akşamı
Çalıyordu azrail yine kapımızı
Meçhul aralıyorken meçhulü
Ruh alıyordu yolunu;habersiz
Kanlı bir kaos akşamı
Çığlıklar yırtıyorken kulakları
Gözler kilitleniyordu son durağa
Ve insan giriyordu;çıkmaza
Kanlı bir koas akşamı
Dualarla uğurlanıyordu ruh
Tesbihlerle isteniyordu sabır
Ve susuyordu insan
Kanlı bir kaos akşamı
Çocukluk bitiyordu aniden
Sevinç kayıyordu ellerden
Ve vazgeçiyordu insan
Kanlı bir kaos akşamı
Büyüyordu çocuk;
Hiç istemeden
Ve anlıyordu insan
Kanlı bir kaos akşamı
Yitiyordu bedende can
Ve gidiyordu bir sevda
Ve bitiyordu bir yaşam
Kanlı bir koas akşamı
Gözyaşlarına bürünüyordu kareler!
Silinmiyordu resimler
Ve alışıyordu insan!
Cevap Yaz