SOFYAM’A HAYKIRIŞ

Sofya ben ölürsem sen ne yaparsın,
Yabancı bir memleket havası, üşürsün Sofya,
Doğmamış güneşlerimiz var daha bizim.
Sensizken
Eflâklar var ettim kürsümde,
Ayetim noksandı ekseriya azaptayım diken ve kamçı
Sofya! Ben zavallı bir adamım, pasajımda militanlar,
Yandım Sofya, mülga oldu tenim, haciz edildim,

Ben devlet babayım, Sen ülkemin Annesi,
Mahkûm edilen sismolog dostlarım, enkazda kaldım
Sirenimde kizb sohbetler,
İdamıma az kaldı Sofya, pejmürde çabalarım.

Pençim ve ben
Cuma’ya az kaldı, duvağını açma Sofya’m,
Sela’ma cümlesi hazır, Müezzinim hızlı, minarem kılıfta Sofya,

...

Sofya! Ses ver ne olursun,
Ben kabrine geç uğradım
Saksım kuru, dumanı kayıp duamın,
Kırk kere Yasin yollasam da, ben yarım bir aşığım,
Güveni öldürmek benim ayıbımdı,
Manşetlerde medeni itiraflar,
Katlettim tahtımı, muhafızlarım kaçışta,
Aynalarda boşluk, yatakta yüzüstü direnişler,
paranoyak kıskançlığım, Yarım oluşum bundan Sofya.
Yarım oluşum bundan.

...

Tahrip edildi sevdam,
Ben taksim edildim ekber gecelere,
Mektuplar demledim sana, ikindi vakti karanfille içtiğim
Ve ben hep yalnızdım, Nuh’ta gezer azaplarım,
Yunuslar yuttum Sofya ondandır sıcak mesajlarım,
Kemerimde alyanstan sıkmalar, ben ezildim Sofya.
Karanlıkta kördür fısıltılar, ölümü biçtim, sonunda terzi oldum Sofya.
Haykırışım sana, avazım yutkuntu da,
Ben mütarekemde çıplak kaldım,
Abam yamalı, tersine ekrem oldu ümidim,
ahvalim bozuldu, muttasıl hasretler,
Haykırıyorum Sofya!

Çırpınışlarımı duy diye...

KEFaret