kaleminizi beğenerek takip ediyorum
yine güzel bir şiirdi tebrikler
saygılar

SES VER SOFYA!

Sofya, gözlerime bak belki görürsün,
Matruşkalar açtırtın kalbim de,
Ateş içti sözlerim, Kef’i tutlu kalem,
Bengüsu oldun sesinle sarayıma,
Gittiğinde palmiyelerde çürüdü umutlar,
Tacmahalin yıkık, Ay’da gezindi krallığım,
Ben inanmıştım senin saflığına,

Sofya!
Şimdi hıçkırıklarım satılık,
Neşem pazarda geziniyor,
Sen tacir, ben sinek valesi, kartlarım siyah,
Esme yüzüme rüzgârım kararsız,
Ne olursun beni anla,

Sofya! Sesin neden buruk,
Tut ellerimi, estetiğin paletime hapsoldu,
Rokoko duvarımda çıplak ayaklarım,
Üşüyorum Sofya!
Fanusumda kardan adamlar,
koridorda ölü davetler ve fon
panjurumda karanlık çehreler,
Sofya çok yalnızım...
Menekşeler kuru, kaldırımda sokak kedileri,

Gecenin ayazında ben bir pervaneyim,
Kanatlarım yandı Sofya! Uçmak istiyorum yanına...
Cennetim de ırmaklar sessiz,
Uğultusunda boğuldum sesinin,
Meltemim de oğlaklar doğurdum, belki seversin diye
Sofya! Heyhat, ben yakamoz gözlerinde dirildim,
Kaburgam uçurtma, iman tahtam yarımmış sessizliğinde...
Gerdanında pembeliğim soldu,
Handen de gülüşler sahnesi telve,
Fallar diyarında yalanlar kolaymış,
Ses ver Sofya, ses ver benliğime...


Melek Gürses (KEFaret)

Şairemizi ve şiirini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

çok güzel.