Ellerimin yumuşacık sıcaklığını özlemedin mi?
Soğukluğunu…
Sıcakla soğuk arasında kalan hallerimi
Özlemedin mi?

Ya sarhoş hallerimi?
İki birayla kendimden geçişlerimi…
Sarhoşken ağlamalarımı da mı
Özlemedin?...

Avucuna Düş/en,
İncilerimi özlemedin mi?
Hani sıcacık Düşen,
Yaşlarımı da mı özlemedin?

Ben özledim!...
Sıcaklığını bırak, soğuk ellerini bile..
En çok bana buğulu bakan gözlerini
Özledim..
Başka yerlere baksınlar,
O halini bile özledim..

Benimle geçirdiğin zamanlar bir yana,
Geçirmediğimiz zamanları bile özledim..
Yanımda oluşunu değil,
Olmayışını bile özledim!...

O kadar içimdeydin ki,
Yanımda olmasan da yeterdin!
Ama şimdi hiç yoksun…
İçimde oluşunu özledim!..

Dünya’daki her hangi birisi kadar
Özlesen de yeter bana..
Ben seni dünyadaki tüm insanların
Özlemlerinin toplamı kadar Özledim!..

Yaşanılanlar bir yana,
Yaşanılamayanları bile özledim…
Bir seni özlerim..
Bir senin özlerim her şeyi..

Benimle ufacık bir ânı özlesen,
Duramazdın!
Sahi Sen gerçekten beni hiç
Özlemedin mi???

Sen gelmeden ne yaralarım şifa bulur,
Ne boğazıma düğümlenen yumruk gibi sözler yerini bulur..
Ne tıkanmalarım..
Ne nefesim …

Ya her şey Son bulsun..
Ya da “Gel” Yeni den başlasın…

(Yirmi-Ekim-İkiBinOnBir*20:00)