Ne vakit
Sükunetin lahzasında nefeslensem
Derlenen figanımla hemhal edip acziyetime versem
Yalnızlığın sahrasında sessizce gesinsem, gözyaşımı serdetsem


İçimi titreten
Tenim ter içinde bu kadar bizar iken
Hiç ses gelmez firkatten, yadımın nefes-i ülfetinden
Gam nedense çekilmez sinemden, büyük dalgalar vurur birden


Hasret figan
Hayret ettiriyor geçmeyen zaman
Ne şevkim var, ne sürur içimde vuslattı yaşatır hicran
Hangi lahzada umut var, vuran sancılar bir ömür dağlar ey yar


Kime derim
Nasıl bir halin içinde inlerim
Sabrı terennüm ederim, kanaatte burukluk ar neyleyim
Kalbimin sahibine iltica ederim, hıçkırıklarımı sessizce söylerim


Kalpte hicran
Zihni derdest eden bin hüzünle zaman
İçime buse koyan nasıl bir furkan, hasretin vicdanı kan
Gözlerimden akıyor buhran,nefesimi dağlıyor beklediğim viran


Ne söyledim
Hangi vakitte bilmem üzülmeni diledim
Niçin umman misali yüreğime hüzün ektin ve sukut ettin
Şehrine malik olmadığım halin sevdasıyla artık bir divaneyim


Kapın kapalı
Kalbin nasıl bir umudun lahzasında saklı
Vicdanın neden inşa etmez bir sancı, halin niçin esrarlı
Umut nasıl dinmez bir acı, her lahzasında bekletiyor bu vicdanı


Hiç ses yok
Her an sineme saplanır gizlediğin her ok
Sazın telinde, sazendenin vecdinde, hüzün akar kork
Dile gelmeyen figanlar, yüreği dağlayan ağıtlar sahipsizliği yok


Her nefes
Ruhi ve kalbi olan herkes umuduyla yaşar
Bahtın lehçesi ancak ilmin ve ihsanın farkıyla gönlü aralar
İrade sahibi malikine teslim olmazsa şayet ey yar, figanlar yakar


Zafiyet niye ar
Vicdan sahibi hiç hesapsız yaşar mı yar
Gönlün kitabı var, açık denizler misali hicranla ruha akar
Akıl ve izan mizan için iradene bakar, hevesler ukte yaşatır heran


Mustafa CİLASUN