Kâh düştüm kâh kalktım yara aldım kendim sardım
Hep içime attım bunca gamı bunca derdi çok oldu ağladığım...
gülmek mi ayıp olmasın diye serpiştirmisligim var...
Dertlerimin arasına...
İçim içimi yerken...
Yarına belki mutlu oluruz derken...
Tükendi ömrümün gençlik çağları..
Hep sırtlanmak zorunda mıyım ben bu koca dağları..
Görmedim aydınlığı hep bağladım karaları.. Dediler sabret rabbim sarar yaraları..
Şu kaderin kantarı.. hepmi açılardan yana ağır bastı..
Her geçen gün yüreğimde yaralar doldu taştı..
Güzel yarınlar bir bendenmi kaçtı.. Sinemdeki dertler doldu taştı..
Hayat öyle bir tokat attı feleğin şaştı..
Dert bir idi bin oldu boyumuzu aştı..
Bilmem çıkarmıyım yarına.. şu hayatın balına bakmadan gecip gitti ömrüm..
Mum gibi yandımda eridim söndüm.. Umutlarımı bir bir toprağa gömdüm dünya çok adii bir yer imiş yaşadım gördüm... Döndüm baktım geçmişime
Güle oynaya karismamışım il içine...
Garip halimin yamasına dikişine.. birde yıllarımın boşa gidişine...
Vardır bir bildiği elbet karisilmaz rabbimin işine bilirim çok ta vaktim yok yakında takılırım azrailin peşine....