herkes yanıyor güya masa başından bu aylarda
sevdadan hasat nar’larla
kimi yüreğinden kimi bedeninden
ey..! aşk sakın inanma
tanık dinlemeden
hani daldan hasat etmişler gücük aylarında
hangi ayazlar geçmiş kırk yamalı işliklerinden



ulan kahveci kel hüseyin
sülük ederdin ya bir çay parası yirmibeş kuruşa
içsek yaya kalacağız
içmesek donacağız
nöbetçi dikerdin bizi ankara soğuğuna



hiç bir kış yetmişbir kışına benzemedi bu şehirde
öyle bir dengine getirdi ki
hem yandım yosun gözlüye
hem ceplerim naçardı meteliğe
ne kusuruna bakacağım
şubat’ta yirmidokuz çekmedi mi askerliğimde



bilseydim kömür deposunun türkü olacağını sonradan
toplamazdım serçelerini ceplerime
ne sevdalardan geçerdim ceren’im
saklamazdım şahit’im diye
bu şehirdeki sevmelere küskünlüğüm ondan



nerden çıktı şimdi iki de bir bu kenti yazmak
öz’üne inerken yaşamanın
o günlerden utanmak
öyle kolay mı dost
kalem ucuyla sevdalanmak









kasım