Dillerden hiç düşmeyen yakılan ağıt oldum,
Bir avuç tuzdur gönül,her derde koşar oldum.
Huzuru sevemedim,ben derde aşık oldum,
Aşık olduğum derdin,dermanının adı yok.

Gönül her dem yeiste gamlıyım kederliyim,
Gülmek haram kılınmış ben her gün derbederim.
Sonu cehennem ise varsın olsun kaderim,
Gözümden yaş dökülür, ağlarım da adı yok..

Yüreğim sızlasa da bakıyorum resmine,
Bilmiyorum saymadım dalıyorum seyrine.
Epey sonra bir zaman geliyorum kendime,
Hayıflanıp kızmanın sızlanmanın adı yok..

O gün gelecek elbet dünü unutacağım,
Geçmiş orda dursada dönüp bakmayacağım.
Kör kuyunun dibine atıp saklayacağım,
Sakın küsüp üzülme,hatırlasam adı yok.

TİRYAKİ nin sevdası yediveren gül gibi,
Önündeki setleri yıkıp coşan sel gibi,
Deli poyraz misali savrulan bir yel gibi,
Olsa bile küllenen Köz olmanın adı yok..