şair şiirsiz kalınca saldırırmış etrafına
ilhamları kaçınca hısrlanırmış iyice
bir korku sararmış ruhunu,
bir daha yazamayacağını sanırmış
hani nerde ?
herşeye şiir yazan şair
çöpten bile ilham alan yüreğine ne olmuştu ?....


ne güzel anlatırdı sevdiğine olan duygularını
kimi zaman serbest
kimi hece hece
hayranlıkla okunurdu her satırı
herkes içinde kendini bulurdu
keşke o sevilen ben olsaydım diyerek
imrenirlerdi....

açtı defterini
okudu eski şiirlerini
neler yazmıştı, bir ışık hüzmesi bile konu olmuştu
su damlası neler yazdırmıştı ona
bir sokak çöcuğu, dağlar ovalar ağaçlar,
baktıkça
neler geçtiyse içinden kaleme almıştı
sayfa sayfa yazmadığı konu kalmamıştı
hayranlıkla okudu tek tek hepsini
bunları yazan omuydu ! inanamıyordu...

oturdu camın önüne
beklemeye başladı
giden ilhamı gelecekti umudu vardı
ne kadar oturduğunun farkında değildi
yorulmuştu
sokakta gördüğü şeylere
başka anlam yüklemekten
uykusuda gelmişti
yavaşça kalktı yatağına gitti
bildiği tüm duaları ederek uykuya daldı
kabul olmuştu duaları
rüyasında
en güzel ve son şiirini yazıyordu...

sonunda ilhamları gelmişti.
yazdığı şiir şairin şiirsiz kaldığı zamanı anlatıyordu.
vasiyeti bu şiirle musalla taşında veda etmekti.
şair şiirsiz ölmedi sonunda...

yürek_sesi__________CEMRE