Biz ki sevmekten anlamayan insanlar…

Bir hiç uğruna gece gündüz ağlamışız…

Tutamamışız o yaşları…

Biz ki sevmekten anlamayan insanlar …

Aşk ağır gelirmiş bizlere…

Kanatlarımız taşıyamazmış onu…

Çamura batırmaya çalışan çok olurmuş bizim aşkımızı…

Biz ki sevmekten anlamayan insanlar…

Sadece sevdiğimizi sanar dururmuşuz…

Halbuki kimseye değer verilmemeliymiş bu hayatta...

Kuş altın kafeste durmazmış…

Değer vermek üzülmeyi ve yenik çıkmayı da beraberinde getirirmiş hep…

Biz ki sevmekten anlayan insanlar…

Çok seviyoruz diye vazgeçmişiz sevdamızdan…

O kadar sevmişiz ki dünyada bulamamışız o aşkı...

Acıyı bulmuşuz sadece…

Yaşımızıdan büyük sevmişiz biz..

Çınar gibi sevdalanmışız…

Biz ki sevmekten anlamayan insanlar..

Hak ettiğimiz şey de ayrılıkmış galiba…

Ana kucağından kopar gibi tatmışız ayrılığı daha çocuk yaşımızda…