Sana göre belki ben;
Bir noktalı virgülün ardındaki
Basit bir cümlecik;
Biraz mahcup, biraz ezik...
Ya da belki ben;
Soru işareti, kıvrım kıvrım ve kat kat...
Samanyollarının anaforluğuna inat.
Ama sen virgül virgül hep virgül...
Mutluluğum iki nokta, yeter ki sen bir gül.
Rüyada vuslat parantez,
Parantez in içi söylenmez.
Gerçekte vuslat, konuşma çizgisi
Bir sürü ve alt alta.
Kuş cıvıltısı ve su şırıltısı...
Çizgilerin ardında.
Vuslatın en umulmaz yerinde
Birleştirme çizgisi.
Yok başka satır...
Yok cümlenin gerisi.
Ayrılık acısı; ünlem ikimizin de yüreğinde,
Bir sayfa genişliğinde...
Bir sayfa derinliğinde.
Beklemek: üç nokta...
Sabır: Üç nokta...

Bütün sancılı günlerden sonra,
Vuslat yeniden...
Hem de sonsuza kadar.
Ve o vuslatın sevinci;
O da üç nokta...
Yok yok olmaz!
Bu sevince üç nokta az.
Beş nokta, yüz nokta, bin nokta...
Noktalar cıvıl, cıvıl sonsuzlukta.
Artık,
Hüzün kaybolmakta puslu ufukta.
Artık,
Mutluluk dorukta.
İyi günde, kötü günde...
Hastalıkta ve sağlıkta
Aşk...
Nokta.


1996