Korkma Meryem!

Bir ateş, gül kokar mı? Nebi gecelerim kâfir benim,
Söyle murdar bir el dikiş tutar mı?
Kâinatın sultanı tahtımda atlıkarıncalar,
Bir kibrit çaksam kalbine, şeb niyetine ruhum parlar mı?
Korkma Meryem! İsa yolculuğumda pelitler yuttum hurma niyetine,
Korkma sıcak neferleri soğuttum, sen tatlı tatlı uyu diye,
Bir yalnızlık korkusu avuçlarıma serpildi,
Ben bu serpintide ölürüm, sen diril yeter Meryem,

Şifahane de mürgan oldum, pervazlarım Tur’da asılı,

Ben kuğular yüzdürdüm serde,
Alnımın ateşi yetim Meryem,

Korkma! Meryem, bu kül rengi gökte de, elbet nergisler doğar,
Kırmızı, kan kırmızı mehtaplarda bir kefen dikişi bozuk,
Sahnesi çaresiz bir Meddah uğultusundayım,
Ben idam sehpam da, uzanmış duruyorum,
Cellâdım aceleci, bedenim solgun ve taze manolyalar.

Korkma! Meryem ben umudu omuzluyorum,
Ensemde açmamış kuşaklar var,
Nesli sürgün yemiş, Nazımlar var ettim kubbem de,
Kapalı ızdırabımda perdesiz infazlar,
Korkma Meryem! Korkma...