Bakir ölmez kimse.
Çünkü
en büyük bekarettir
ölüm..
Pazar sabahı
yalnız kahvaltı yapmamalı
bu yüzden…

Kül savrulur
dudakta
söz misali…

Kışlıkları çıkarma
vakti
geldiğinde
için burkulur…
Yanındaki
sevgilin
nişanlın
ya da
tek gecelik biriyse
o an senin yanında olduğu için
aslında hep oradaymış
gibidir…

Hiç unutmam
“Herkes birinin eski çıktığıdır”
demişti bir dostum…
Duyduğum en acı cümlelerden biridir…

Oysa
Van gogh’un yıldızlı gecesinde yürümekti isteğim…

Gök bir çatı gibi üzerime çökerken
sen başkasının yatağında olabilirsin
ya da
ben başkasının yatağını
acıyla inletiyor olabilirim…
Peki yaşadıklarımız neydi?
Bir mola verip
yola devam etmek mi?
Eğer böyleyse hayat
bu şatafata ne gerek var?
Aşk neden?

Sana yüz vermeyen
lisedeki hatunu hatırlıyorsun musun?
Ya şimdi
onu kalın bacaklarıyla görsen
yüz verirmisin?

Altı kilometre koşmayan
koşmanın ne demek olduğunu bilemez…
Sevmekte böyledir…
Yeterince seversen
artık sevmezsin…

Memeler dönüyor etrafımda
yanımdan geçiyorlar
sessiz ve ihtişamlı…
En güzeli
sizin olsun…