Kaldırdım yine bu gece
yirmiüç kırkbeş trenini gardan
yorgun gözlerimde
veda resimlerin
kanat çırpan kuşların
el sallayışları
sana yolverdi
iki hattan umutlar.
bakleyişlere kayıt oldum
acemiyim bir iki ay
sonrasında hüzün,
ardından göz yaşların
hayat ne kadar acımasız
ne kadar güçlü gördünmü
o gidişmiydi yoksa gidiş
yoksa geriye döndünmü
baktınmı mazideki anılara
yokladınmı ağaç gövdelerindeki
isimlerimizin baş harflerini
bindinmi o salıncaklara
sallayanın oldumu seni
yağdımı yağmurlar sana
sarıldınmı girdinmi
kollarımın altına
gizledinmi yüzündeki ifadeyi
tarihe emanet ettiğin
sevdan duruyormu yerinde
ağaca bağladığın mendil
hala ıslakmı kurumamış
yüreğin iki parçamı
yontulmamış
yitirdiğin geçmişin
hayal gibi karşındamı
duyguların dan bir haber
paramparçamı umutların
bilemediğin yada hatırlamadığın
sadece benmiyim
benimi unuttun yoksa
ben acıya hedef olurken
kırk parça ya bölünüp
sana veda ettim
sen bindin sen el salladın
yirmiüç kırkbeş treni
hareket ettiğinde gardan......!!!





.