Kavgam Gibisin Bu Kente


Solgun bakışlarımı veriyorum sokak sokak
Bir kentin esrarlı kayboluşlarına…
Kasvetli bir iklim çöker kaldırımlarına,
Ağlarken kentin çocuk gözleri.
Islanır yer ve gök sırılsıklamlığında sensizliğin
Parçalanmış hayatların muhacir hüznü genzimi yakar.
Yanan yürek; yangınına özlemindir sebep
Bu kenti hasretin yakar Sevgili! ...
Kül olur sözcüklerin bedeni,
Söz geçirmek ne zor sensizliğine!
Ve gölgelerimin maskelerine bu kentte…
Yüreğin hançerlendiği tarihe kusuyor şiir
Yoksan bu şehirde, can çekişir şair, kırılır kalem
Gözlerine çalan bedir de firardadır
Karanlık, silahlı bir eşkıyadır sokak başlarında
Yokluğun, aşk tadında yasaklanmış bir türküdür
Vaveyla inadına söylenen
Sınırlara inat mayınsız bir geçittir bu yürek
Kavgası, özgürlüğü yaratmaktır sen tadında
Ve sen –kavgam- gibisin bu kente sevgili…

Dündar Sansur