Balçıktan doğrulan insan
Binbir endişe ve umut yüküyle
Yürür ilk geldiği ebedi aleme

Bela sözü yankılanır içinde
Evet der ruhum her nefesinde
Rabbim bildim varlığım Senle
Sen beni yoktan var edensin.

O kemal akılla baktığında
Koskoca bir muamma çözülür aklında.
Görür kalbi akleden yanlarıyla:
Sevmek burdan öte,
Sevmek Allah’ın verdiklerine
Hamd etmek demek.

Kalbi sıkışır küçük kaybedişlerdir aslında
Giden sevgili, anne baba
Aklında birer hatıra
Hayatın anlam ve amacı Allah
Allah ile gören göz, duyan kulak
Akleder kalbi bu duyuşlara
Ve bu sona doğru yürümek
İşte insana yakışan bu
Tek bir çiçekle yaşanmaz hayat
Dünyalık şeyler büyür yeşerir ölür
Ölmeyen sevgiliye yürümektir hayat
Vahyin kanatlarına tutun
İşte cennet
İşte hidayet Kur’anda
Niçin sisler içinde kaybolursun
Kendine bir bak
Her şeyinle Allah’a mecbursun.

Öyle ki
Seni senden çok sevdi
Kalbini teskin edecek bir yar verdi
Giden gitsin inan
Hayır gelende
Hayırlı olan her şey bil ki
Yakışır
Senin,
Kalbinle kendin aranda
Bağ kuran Allah olsun
O zaman,
Vahyin işaretleriyle
Cenneti hak eden sen olursun.

(Ekim 2011 İstanbul)